Een andere zaak. Een verweerder woont in een psychiatrische inrichting, wat uiteraard geheim moet blijven. Ik vermeld dit adres dus niet in mijn exploot. Het adres staat echter wel in het vonnis dat meteen ook alle ‘juicy details’ bevat. Omdat het vonnis wordt meebetekend aan een derde, gaat zijn leven rond in het dorp.
Een laatste voorbeeld (ik kan nog even doorgaan). Een geschil tussen twee concurrenten. Er is een verlof om conservatoir beslag te leggen bij de klanten van de verweerder. Het verzoekschrift staat vol met bedrijfsgevoelige informatie, die nu op straat ligt. Ik weet van bedrijven die hun concurrenten zo bewust schade berokkenen, van bankrelaties die worden beëindigd. De financiële schade die volgt is enorm.
De rechter behandelt en beslist in alle facetten van het leven. Vonnissen bevatten daardoor vaak zeer gedetailleerde intieme en vertrouwelijke informatie. Informatie die de Autoriteit Persoonsgegevens bij uitstek als hoog risico benoemt zoals: adresgegevens, strafrechtelijke veroordelingen, bijzondere persoonsgegevens zoals politieke opvattingen, seksueel gedrag of seksuele gerichtheid, medische persoonsgegevens of bedrijfsgeheimen.
Waarom worden dit soort stukken door de gerechtsdeurwaarder afgegeven aan partijen die niets, maar dan ook niets met de inhoud van de zaak te maken hebben? Eenvoudig: het staat in de wet. Als een gerechtsdeurwaarder bij bijvoorbeeld een werkgever of een bank beslag legt op inkomsten of vermogen, wordt een exploot betekend aan deze derde partij. De wet bepaalt dat de gerechtsdeurwaarder bij dat exploot ook de onderliggende stukken moet voegen. Het gaat dan bijvoorbeeld om het vonnis, een notariële akte of een verzoekschrift.
In 2019 is de minister al gevraagd waarom niet kan worden volstaan met de mededeling van een gerechtsdeurwaarder aan een derde dat er een titel is, in plaats van de huidige situatie waarin de gerechtsdeurwaarder verplicht is om bij het leggen van het beslag de titel aan de derde te betekenen. De minister heeft daar toen op geantwoord dat de derde zich er in elk geval van moet kunnen vergewissen dat er een executoriale titel is, om welke schuldenaar het gaat en wat de hoogte is van de vordering. De minister zag op dat moment geen reden voor een wetswijziging, hij vond het 'logisch' dat de vertrouwelijke stukken worden betekend.
Ik vind het helemaal niet logisch dat we dagelijks mensen en bedrijven onnodig schaden. Het is onbegrijpelijk waarom de wet de gerechtsdeurwaarder verplicht om bij het leggen van beslag die onderliggende stukken te betekenen aan derden. Die stukken bevatten informatie die niet voor die derde is bedoeld met ernstig risico op inbreuk op de persoonlijke levenssfeer, financiële schade, reputatieschade en zelfs gevaar voor lijf en leden. Daar waar recht moet worden gedaan, wordt schade veroorzaakt.
Ik vind dus dat die wijziging in de wet er wél moet komen. Natuurlijk moet de derde zeker kunnen weten dat er beslag gelegd mag worden. Daarom wordt het beslag gelegd door een gerechtsdeurwaarder, die in het exploot op ambtseed verklaart dat hij houder is van de grosse en gerechtigd is om beslag te leggen. Alle gegevens die een derde nodig heeft om het beslag uit te kunnen voeren neemt de deurwaarder verplicht op in het exploot. Zo staan de namen van schuldeiser en schuldenaar in het exploot, de titel uit hoofde waarvan beslag is gelegd en het beloop van de vordering. Meer informatie is niet nodig.
Het exploot van een gerechtsdeurwaarder is een authentieke akte zodat deze mededeling van de deurwaarder dwingend bewijs oplevert. Het is niet aan een derde om de deurwaarder te controleren noch om te beschikken over informatie over de schuldenaar die diens privacy ernstig schendt. Die informatie hoort bij de gerechtsdeurwaarder in de kluis. Hij is immers gebonden aan geheimhouding.
Laten we onmiddellijk stoppen met deze gelegitimeerde schandpaal.