Persoonlijk vind ik het echter schrijnend dat een minderjarig kind als schuldeiser moet optreden. Als alle achterstand wordt geïnd, dan is dat het ultieme resultaat wat je kunt bereiken. Maar er is nooit een garantie wanneer het wordt geïnd. Als dit maanden duurt, dan is het kind zonder inkomen voor zijn voorzieningen in het levensonderhoud. Dit geeft stress en kan een bron zijn voor het ontstaan van nieuwe schulden.
In het geval van een sanering krijgt de minderjarige de helft van de concurrente schuldeisers, dus 2/3 van het aanbod. Zoals we allemaal weten, is het aanbod van een saneringspercentage in het algemeen zeer laag en schiet het kind er alsnog flink bij in.
Een scheiding overkomt kinderen. Zij zijn geen partij in het geschil tussen de ouders, maar maken wel onderdeel uit van de uiteindelijke financiële regeling tussen ouders. Een regeling die op een gegeven moment niet wordt nagekomen en dan moet het kind maar zien dat zijn alimentatie wordt geïnd. Waarom is er niet voor gekozen dat kinderalimentatie in alle gevallen preferent is? Ook als er sprake is van een schuldsanering. Een kind kiest niet, maar overkomt de financiële problematiek van de ouders.
De regeling is een verbetering, maar het had nog beter gekund. Ik vind dat een kind niet de dupe mag worden van het systeem en zonder financiële zorgen moet kunnen opgroeien. Dit laatste is mijn persoonlijke overtuiging.