Deurwaarder en opdrachtgever voorkomen samen onnodige ontruiming

Medewerkster Inge van een gerechtsdeurwaarderskantoor werd ingeschakeld door een hypotheekverstrekker. Een klant van deze bank had een grote achterstand opgelopen bij de betaling van de maandelijkse aflossing en rente en was niet te bereiken. Er dreigde een ingrijpende maatregel: ontruiming en verkoop van de woning. Al snel bleek het hier om een bijzondere situatie te gaan: het betrof een stel van rond de 70 jaar oud met twee inwonende kleinkinderen. 

Inge en de bank stelden samen vast dat ontruiming in dit geval zeer ongewenst zou zijn. Er werd daarom een afspraak met de bewoners gemaakt: als de schuld niet verder zou oplopen, zou niet worden overgegaan tot executie. De maandelijkse aflossing en rente zouden vanaf dat moment dus wel gewoon betaald moeten worden. 

Dure fout 
De bank toonde zich met deze afspraak heel coulant en de kous leek hiermee af. De schuld was gestabiliseerd, escalatie was voorkomen. Een paar maanden later ging het echter mis. Ook de gemeentelijke belasting had een vordering op het stel en had een belastingdeurwaarder ingeschakeld. Deze deurwaarder had beslag gelegd op het inkomen en de beslagvrije voet op nul gesteld. In bepaalde uitzonderingsgevallen mag dat van de wet, maar daar was nu geen sprake van.
 
Een dure fout, want het wankele evenwicht was in een keer weg. Alle inkomsten van het gezin zouden naar de gemeente gaan, waardoor de maandelijkse verplichtingen aan de bank niet meer konden worden voldaan en de eerder gemaakte afspraak werd opgeblazen. Per direct dreigde alsnog ontruiming voor de bewoners. 

Inmiddels was duidelijk dat het oudere echtpaar een netto inkomen van ruim 3.500 euro per maand had. Omdat deze inkomsten ruim voldoende zouden moeten zijn voor het betalen van alle vaste lasten, moest er iets geks aan de hand zijn. Inge trok aan de bel. Ten eerste nam zij contact op met de Belastingdeurwaarder van de gemeente. Die overtuigde ze met enige moeite om alsnog de beslagvrije voet te respecteren. Ten tweede deed ze verschillende pogingen om het stel te bereiken. Omdat dat niet lukte zocht ze zelf contact met de gemeente, officieel verantwoordelijk voor schuldhulpverlening. Maar zowel Inge, de gerechtsdeurwaarder als de gemeente lukte het niet om contact te krijgen met het stel. Niet uitzonderlijk, want mensen met schulden hebben vaak ook andere problemen en de neiging om weg te duiken voor alle hulp en contact. 

Verplichte bewindvoering 
De bank bleef al die tijd nauw betrokken bij de situatie en lukte het in een ultieme poging om toch nog contact te krijgen met het echtpaar. Toen bleek dat zij niet in staat waren om zelf hun financiën te regelen. De bank en de gerechtsdeurwaarder stelden het stel vervolgens per direct voor de keuze: ontruiming van de woning of bewindvoering accepteren. Hoewel zo’n ‘gedwongen’ maatregel vanuit het perspectief van hulpverleners vaak als een ongewenste maatregel wordt gezien, was het voor het stel nu de enige reële keuze. 

Doordat ze akkoord gingen, voorkwamen ze een veel ingrijpender maatregel: dat ze samen met de kleinkinderen het huis uit zouden worden gezet. De vele pogingen om de schuldenaar te bereiken en de afstemming met de opdrachtgever en de gemeente hadden veel tijd gekost, maar leverden ook wat op: een oplossing voor alle betrokken partijen. Het is ook een bevestiging van een aantal voor deurwaarders belangrijke uitgangspunten: oog hebben voor bijzondere omstandigheden, doorzetten als het niet vanzelf gaat en samenwerking stimuleren in de schulden- en incassoketen.